კ ა  ხ ა   ა ხ ო ბ ა ძ ე



დაიბადა 1972 წელის 18 ივლისს ქ. თბილისში. კახას დედა: ერთმანეთზე მიყოლებული სამი პატარა მყავდა. 4 წლის ასაკში კახა დავარდა და მარჯვენა ფეხი ისე დაიზიანა, რომ სამი წელი ლოგისნ მიაჯაჭვა თასმებით. Eეტყობა, ავადმყოფობა მის სულზეც იმოქმედქა, ძლიან მორიდებული იყო, ლაპრაკიც უჩირდა. თვლის დროს ოთხის ნაცვლად ოთხს ამბობდა და ბავშვებმა ‘’ოხთი’’ შეარქვეს. ერთ დილით რომ გაიგვიძა, თქვა: მე ძილში ვისწავლე ოთხის სწორად თქმაო. სანატორიუმში გვეწვინა, იქ მკურნალობდნენ. შაგამოს ექიმები რომ გამოაცხადებდნენ, მშობლბი წაბრძანდითო , ბავშვები თირილს იწყებდნენ.  კახა კი მორიდებით მეტყოდა: ‘’ წადი, დედა, მე არ ვიტირებ, აქ კარგი დეიდები არიბი არიან.’’ მამამისი შორეულ ნაოსნობაში იმყოფებოდა და ამით პატარა კახი ტოლებში ამაყობდა.  მას რატომღაც ფეხბურთი მოსწონდა. ღადგან დატვირტვა არ შეიძლებოდა, მეტყოდა ხოლმე, ახლა ომობანას ვითამაშებ და, რომ გავიზრდები, მერე _ პეხბურთსო. ღოცა დავჯკაცდა , თავისი ჯანმთელობის გამო, სამხედრო გაწვევას არ ექვემდებარებოდა, მაგრამ მან მტკიცედ გამომიცხადა:’’ მე სამშობლოს ვჩირდები და უნდა წავიდე’’. ჩემი მეორე ვაჯიც წავიდა აფხაზეთში საომრად. ძმებმა იქ მოძებნეს ერთმანეთIს და ერთად იცავდნენ საყვარელ სამშობლოს.
რიგითი კახ ახობაძე აფხაზეთში საომარი მოქმედებების დაწყებისთანავე ჩადგა საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის დამცველთა   რიგში – ჯერ სახალხო ლაშქარი ‘’ბაგრატიონის’’, ხოლო აღნიშნული ლაშქრის საქართველოს თავდაცვის მე-2 საარმიო კორპუსის 23-ე მოტომსროლელი ბრიგადის მე-8 ბატალიონთან შეერთების შემადგფენლობაში.
1993 წელის 15 იანვარს აღნიშვნული ასეული, ბრიგადის ხელმძღვანელობით, იცავდა პოზიციებს ოჩამჩირის რაიონის სოფ. კვიტოულთან. დილიდანვე მოწინააღმდეგის ჩარბ ძალებთან მოუხდა მოწინააღმდეგეს. პირადად მან მწყობრიდან გამოიყვანა სეპარატისტთა ქვეითი საბრბლო მანქანა და ხელჩართულ ბრძოლაში სიცოცხლეს გამოსალამა მოწინაღმდეგის ორი მებრძოლი.
ამ ბრძოლაში კახა ახობაძე გმირულად დაიღუპა სხეულზე მიყენებული ჩრილობებისგან. კახა დაკრძალულია საგარეჯოს რაიონის სოფ. წყაროსთვში.
კახა ახობაძე სიკვდილის შემდეგ დაჯილდოვდა მედლით “ მხედრული მამაცობისთვის’’
შენი ერი ცოცხალია
ისევ, დავწერ, კახა, ლექსებს,
ისევ შენზე დავცერ...
რა ბედძე დაუწერიხარ
განგებას და გამჩენს
გახსოვს?-იყავ არტახებში,
გაგიჩირდა გავლა.
ფეხი მისთვის აგიდგია,
არ წაეღოთ გაგრა.
სტუმარმა სვა ჩენი სისხლი,
გადაგვიჩრა ვენა,
გუს მოგვტაცეს აფახაზეთი,
შეურაცყვეს ენა.
სამაჩAბლოსაც დამწვდა
ბევრი ბიჩი, კახა,
სიმღერებში, ლექსებში და
სურათშიღA განახავთ.
დაივიწყდა- ტკბილ – ქართული
შხისზნულმა უცხომ,
მოდიოდა ერთზე ასი-
უამრავი ურდო.
შენი ერი ცოცხალია,
კვლავ იცოცხელებს კახა,
ვერ ესწრები აგონიას,
აფხაზთ ენის ღაბღბს.
დივიზია ატარებდა
ძველ მეფეთA სახელს,
შენ იცავდი ქართულ მიწას -
რუსთAველს და შავთელს
შენ შავბნელად გაგითენდა
კვიტოულში დილა,
ოცი წლისას დაგეძინა
სამუდამო ძილად.
თხუტმეტ რიცხვში დაიგუპე
და იქეცი გმირად,
შენ სამობლომო ნან გითხრა,
გაღია შვილად .
იმ თვლ-ქარში, იანვარში
გუსლსცემა შეწყდა,
შენ დაააკლდი საქართველოს,
ტკივილო და სევდავ…
არ მოკვდება, მამულისთვის
ვინც თავს წირავს, კახა,
მტრის დედასაც გაუშავდეს-
ვწყევლი- თეთრი კაბა .
ქეთინო კერატიშვილი
10.05.1996 წელი